Juli 2018, Agnes Jonckheere

Begin juli 2018 keurde de Commissie Justitie het wetsvoorstel van de regerende meerderheidspartijen over abortus goed (Bron >>). Het aangenomen wetsvoorstel verzet wel degelijk de juridische bakens, en zet de deur wagenwijd open voor meer aanpassingen later. Het moet nog worden goedgekeurd door de Kamer na het zomerreces.

Open-VLD was in 2015 de initiatiefnemer om abortus uit de strafwet te halen! Na het 25-jarig bestaan van de abortuswet meende Jean Jacques De Gucht dat de abortuswet uit het strafrecht moest gehaald worden (Bron >>). Hierdoor wordt het uitvoeren van abortus een personenrecht. Er wordt niet lichtzinnig omgegaan met de uitvoering van abortus volgens Jean Jacques De Gucht. De 20 000 abortussen per jaar in België vormen voor hem geen bezwaar.

De pro-choice beweging beroept zich op een VN-verdrag dat geratificeerd is door België en bevestigd door het WHO en de Raad van Europa, namelijk de seksuele en reproductieve rechten van de vrouw. “Om in vrijheid en bewust een beslissing te nemen over het aantal van hun kinderen en het tijdsverloop tussen de geboorten daarvan en te kunnen beschikken over de informatie, vorming en middelen om hen in staat te stellen deze rechten uit te oefenen”. Eén van die middelen waarover ze moeten beschikken is dus abortus.

Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft dan weer gepreciseerd “that (…) the unborn child is not regarded as a “person” directly protected by Article 2 of the Convention and that if the unborn do have a “right” to “life”, it is implicitly limited by the mother’s rights and interests”.

(…) het ongeboren kind wordt niet beschouwd als een “persoon” die rechtstreeks wordt beschermd door artikel 2 van het verdrag en dat, als de ongeborene een “recht” heeft op “leven”, dit recht op leven wordt impliciet begrensd door de rechten en de belangen van de moeder ” (Bron >>).

Hier komt de splijtzwam duidelijk aan bod! Hoe kijken wij tegen het prille leven aan?

Wat zegt de wetenschap? De biologie zegt dat er een nieuw levend wezen is vanaf het samensmelten van de gameten, dat wil zeggen vanaf het ogenblik waarop de mannelijke zaadcel de eicel van de moeder ontmoet.

Dat leert men in de lagere school. Dus wat zich in de buik van een zwangere vrouw bevindt, is het lichaam van een nieuw levend wezen, onderscheiden van de moeder, vermits zijn genetische code uniek is en dat vanaf het begin. Er is dus geen wettelijke beslissing of ouderlijk project nodig om het kind te laten bestaan. Het uit de strafrechtelijke sfeer halen van abortus is een willekeurige wettelijke keuze, bedacht om een stijging van misbruiken te vermijden, en is dus geen beschrijving van de biologische werkelijkheid.

Jonathan Lambaerts sociaal werker, filosoof omschrijft het in zijn laatste artikel in Knack als volgt. ‘Abortus is geen louter medische ingreep. Hoe men het ook keert of draait, het gaat hier om het bewust beëindigen van een potentieel leven. Dit onderscheidt abortus wel degelijk van andere medische ingrepen en dit maakt dan ook dat een andere weging van deze handeling nodig is. Ja, een morele weging. Het gaat hier niet om een waardenvrij gegeven. Waarom is zelfbeschikking dan niet van toepassing als het toch over het lichaam van de vrouw gaat? Omdat het niet alleen over haar lichaam gaat. Of we het nu graag horen of niet, abortus draait ook om de vrucht in de buik van de zwangere vrouw. Het gaat over een potentieel mensenleven – een potentie die we ooit allemaal waren – dat niet over de mogelijkheid beschikt om zichzelf te verdedigen. De abortuswetgeving hoort nu net die taak op zich te nemen: het in bescherming nemen van een leven dat hier zelf niet toe in staat is.’

In zijn artikel vraagt hij ook dat de wetgeving de vader op zijn verantwoording wijst. ‘Een zwangerschap is altijd de uitkomst van een relationeel gebeuren en zou dan ook vanuit die optiek benaderd moeten worden. Als de mannen niet zouden willen horen, dan zou de wetgever hen beter responsabiliseren in plaats van abortus te normaliseren onder het mom van ‘deculpabiliseren’ (Bron >>).’

De pro-life visie vertrekt vanuit het recht op leven van de foetus, de pro-choice visie vertrekt vanuit de zelfbeschikking van de vrouw over haar eigen lichaam en haar seksuele en reproductieve rechten. Deze twee rechten botsen duidelijk met elkaar.

In het nieuwe wetsvoorstel wordt voorrang verleend aan de zelfbeschikking van de vrouw, dit onder druk van Europese lobbygroepen. Comité Bezorgde Ouders vindt dat het recht op leven van de foetus voorrang verdient op het zelfbeschikkingsrecht van de vrouw. Daarom is het belangrijk dat jongeren, zowel jongens als meisjes, meer geresponsabiliseerd worden.

De boodschap ‘veilig vrijen’ is onjuist. Geen enkel voorbehoedsmiddel is 100 % veilig en ook tijdens het gebruik ervan worden er menselijke fouten gemaakt. De vraag die men voor de geslachtsgemeenschap moet stellen is: ‘Zijn we bereid het onverwachte nieuwe leven te verwelkomen?’ Daarnaast moet men zich natuurlijk goed informeren en de gepaste anticonceptie gebruiken als er geen kinderwens is. Het Sensiplan willen we aanbevelen.

De hedendaagse seksuele voorlichting is erop gericht dat jongeren zich niet geremd voelen en zich kunnen ontwikkelen via het experimenteren. In het wetsvoorstel dat seks voor 14-jarigen mogelijk maakt, staat ‘in zoverre het gaat om seksuele handelingen, die binnen de maatschappelijk aanvaardbare normen blijven en behoren tot de gangbare EXPERIMENTELE SEKSUELE BELEVING tussen leeftijdsgenoten, is er een zekere sociale aanvaarding (Bron >>) .’ In hoeverre is er sociale aanvaarding betreffende dit experimenteel gedrag, is maar de vraag. Veel ouders en zelfs jongeren vinden 14 jaar veel te vroeg en veel jongeren hebben geen behoefte aan experimenteel gedrag. Ouders worden dikwijls bewust buiten spel gezet en men roept de jongeren op om aan professionals advies te vragen, dit terwijl de jongeren tot hun 18 jaar onder het ouderlijk gezag staan. De ouders zijn niet meer mee met hun tijd. De jongeren hebben namelijk seksuele en reproductieve rechten …
We moeten ons niet aanpassen aan de hedendaagse trend die ook veroorzaakt wordt door de libertaire seksuele voorlichting, maar we moeten onze waarden voor ogen houden, namelijk ‘respect voor het prille leven’. Blijkbaar is er terug een compromis in de maak onder de regerende coalitie om seks toe te laten vanaf 14 jaar onder bepaalde voorwaarden (Bron >>). Dat het aantal abortussen bij de tieners hoog is, is dan ook niet te verwonderen. Tienerseks moet kunnen, maar tienermoeder zijn is toch niet zo cool. Daarom maar het middel abortus faciliteren en volledig legaliseren?!

Met enkel anticonceptie aan te bieden zal men het aantal abortussen niet naar omlaag krijgen. Dat zien we ook in de studie van dr. Chantal Kortman. De jaren dat de seksuele voorlichting werd opgedreven binnen het onderwijs nam ook het aantal tienerabortussen toe (Bron >>). Nu wordt het aantal abortussen niet meer geregistreerd, toeval? Er moet een verandering in denken bijgebracht worden, seks biedt de mogelijkheid tot het ontstaan van nieuw leven en hiervoor dragen we zorg!

Tijdens de seksuele voorlichting met tieners, nu ze geslachtrijp worden, mag men dit wonder en respect voor het nieuwe leven bijbrengen. Nu zijn ze in staat om nieuw leven te creëren samen met een levenspartner en hierop mogen ze zich samen voorbereiden. Dan is seksualiteit niet alleen een liefdesspel maar vraagt het ook om de verantwoordelijk op te nemen voor de komst van het mogelijke nieuwe leven. Legt men de nadruk op seks als lust of seks als potentieel van nieuw leven? Als men de nadruk legt op de mogelijke komst van pril leven zullen de jongeren heel anders omgaan met seksualiteit en dit ook bewaren tot de tijd dat ze hiervoor klaar zijn. Ze zullen werken aan een goede relatie waarin ze dit samen kunnen waarmaken. Het onderwijs bepaalt wat er wordt bijgebracht. Ons inziens legt Sensoa, dat gesteund wordt door de Vlaamse Overheid, teveel nadruk op lust en experimenteren en niet op de eigen verantwoordelijkheid van de jongere. En onze wetgeving gaat hierin mee door abortus en vroege seksuele relaties te legaliseren. Als men het respect en de verantwoording voor dit nieuwe leven wil bijbrengen gaat men niet een wet in voege laten treden die het experimenteren met seks in de hand werkt.

De pro-life keuze begint bij de seksuele voorlichting. Daarom vinden we het belangrijk dat deze pro-life houding bijgebracht wordt aan de tieners.

Op jongere leeftijd moet men niets vroegtijdig wakker maken. Op kinderlijk niveau kunnen vragen beantwoord worden, maar pas op tienerleeftijd is men hiervoor rijp, voor het wonder van het leven dat twee mensen in liefde verenigt. Men oogst wat men zaait. Laat men de lusten primeren of gaat men een stap dieper in het seksueel onderricht? Als men pragmatisch gaat aanleren hoe jongens en meisjes seks beleven zal men jongeren klaarstomen voor seks. Als men illustratief gaat aanleren hoe uit de liefde van een jongen en een meisje nieuw leven ontstaat dat de bescherming van twee ouders nodig heeft, gaat men deze jongeren klaarmaken voor een volwassen relatie met verantwoordelijkheidsbesef.

Onze vraag is dan ook aan de Vlaamse regering om meer de pro-life houding door te geven via het onderwijs, de media en diverse jeugdorganisaties. Dit is de beste manier om het aantal abortussen naar omlaag te krijgen.