Image

Heel belangrijk draadje!

Ik heb dit account speciaal aangemaakt om het verhaal van mijn dochter te delen, en doe dit anoniem om haar privacy te waarborgen. Ik hoop dat zoveel mogelijk prominente Twitteraars dit oppikken en gaan delen.

Zoals gezegd gaat dit verhaal over onze dochter, die tot de #Coronacrisis begon, een vrolijk goedlachs kind was. Een schril contrast met de doodongelukkige puber die we nu hebben. Voor de crisis was het voor ons nog makkelijk om haar online activiteiten te reguleren, maar door de lockdowns begon haar leven zich grotendeels online af te spelen. En toen we voor de brugklas een eigen laptop en mobiele telefoon voor haar moesten aanschaffen, was het hek van de dam. 11 jaar was ze toen.

Nog maar net begonnen als brugpieper, gingen de scholen weer dicht en begonnen de online lessen weer. Tegelijkertijd werd de #BLM (Black Live Matters) beweging heel actief, op de voet gevolgd door het hele #LHBTI gebeuren. Door TikTok en dergelijke werd zij hier veelvuldig mee geconfronteerd. En zo werd zij dit wereldje ingezogen. Op 11-jarige leeftijd was ze nog niet in staat om haar eigen standpunten in te nemen, wat deze onderwerpen betreft.

Op chatboxen van Roblox en Discord begonnen contacten te ontstaan, waardoor ze vaak tot midden in de nacht met mensen in een andere tijdzone zat te chatten. En als ze online les had, zat ze ondertussen heel andere dingen te doen, in plaats van haar lessen te volgen. Haar cijfers begonnen er onder te lijden, evenals haar mentale toestand. Zo vond ik haar een keer huilend op bed, omdat ze de schaar in haar prachtige blonde haar had gezet. Haar haar, waarvan ze altijd had gezegd dat ze het net als Rapunzel wilde laten groeien, was eraf. En vrijwel meteen had ze spijt. Huilend zei ze dat ze haar haar terug wilde.

Nu de scholen weer open zijn, is ze de aansluiting met haar klas kwijt. Ze zit dan ook het liefst alleen. En als wij zeggen dat ze toch moet proberen om zich een beetje sociaal op te stellen, zegt ze: “Je denkt toch niet dat ik bij een stelletje racisten en homofoben wil zitten?” Ze zegt dat iedereen veranderd is, niet in de gaten hebbend dat zij degene is die veranderd is. De laatste tijd is het voor ons steeds moeilijker om haar naar school te krijgen.  En als het ons lukt, hoeft ze op school maar even haar neus te snuiten, om weer naar huis te kunnen. Want ja, corona … En dan thuis weer online.

Ondertussen neemt de druk van de trans- en LHBTI- gemeenschap toe en verandert ze in zo’n rap tempo dat wij er gewoon door overdonderd worden. Laatst kwam ik haar kamer op, en hing daar opeens een transgendervlag aan de muur. Ik hield me van de domme, en vroeg wat dit betekende. Oh niks, zei ze, ik vind die kleuren gewoon mooi. Op de vraag hoe ze eraan kwam, (ze liggen hier nou niet bepaald in de winkel) zei ze dat ze die van een vriendin gekregen had. Een dag later had ze hem weer van de muur afgetrokken.

Om dit draadje niet te lang te laten worden, ga ik maar door met het punt dat ik wil maken. Naar mijn mening krijgt onze dochter niet de kans om de pubertijd op een normale manier te doorlopen, en zichzelf te ontdekken, door groepsdruk van buitenaf. En nu wordt ze een kant opgeduwd die ze (en hier ben ik heilig van overtuigd) nooit was opgegaan. Wij gaan,  naar het er nu uitziet, een zware tijd tegemoet.

Er is nu ophef ontstaan in het nieuws dat #Hongarije een verbod wil op homoseksuele propaganda in de media. Maar ik zou haast willen zeggen: “De Hongaren zijn zo gek nog niet!” Ik ben zo langzamerhand op het punt gekomen dat ik het liefst het internet het raam uit zou mieteren, ware het niet dat ze door school niet meer zonder laptop en mobiel internet kunnen.

Ik hoop met deze tweets een signaal af te geven , ook aan de politiek. Ik hoop dat ze deze  problematiek op de agenda willen zetten. En aan de lezers zou ik willen vragen om dit verhaal zo veel mogelijk te delen, want ik kan me niet voorstellen dat wij de enige ouders zijn die met dit probleem worstelen.

#Stopgenderpropaganda

Translate >