Gepubliceerd op 1 oktober 2022

Genspect geeft een kort overzicht waarom velen vinden dat de publicatie van WPATH’s Standards of Care (versie 8) een ramp is.

De langverwachte Standards of Care, versie 8 (SOC8) van de World Professional Association of Transgender Health (WPATH) werden onlangs gepubliceerd tot wijdverbreide schok en ontzetting. De behandeling van genderdysforie is een zeer controversieel onderwerp geworden sinds WPATH in 2012 hun laatste Standards of Care (SOC7) publiceerde, en daarom besloten ditmaal veel meer mensen dan ooit tevoren dit document te analyseren. De resultaten waren niet fraai.

Kort nadat het document openbaar was gemaakt, werd een grote onverwachte “correctie” aangebracht. Dit was echter geen “correctie” maar een ideologische ommekeer. Deze positiewijziging werd over de hele wereld gemeld als: Alle minimumleeftijdseisen voor “geslachtsbevestigende” operaties werden afgeschaft.

In het oorspronkelijke document suggereerde WPATH “minimumleeftijden” voor een aantal onomkeerbare chirurgische ingrepen, zoals:

• 14+ jaar voor geslachtsbevestigende (cross-seks) hormonen
• 15+ jaar voor dubbele borstamputaties
• 16+ jaar voor borstimplantaten, chirurgische behandeling voor het vervrouwelijken van het gezicht
• 17+ jaar voor metoidioplastiek, orchiectomie, vaginoplastiek, hysterectomie, fronto-orbital remodellering
• 18 jaar en ouder voor phalloplastiek

Het besluit om alle leeftijdsvereisten (behalve de falloplastiek) te schrappen werd genomen ondanks het feit dat er geen nieuw bewijsmateriaal was om die aanbeveling te ondersteunen. Dit was echter lang niet het enige probleem met SOC8; andere kwesties zijn onder meer:

• Een bizarre beslissing om een volledig hoofdstuk over eunuchen op te nemen. In de geschiedenis werd het trieste leven die eunuchen leidden vastgelegd en het besluit van WPATH om deze achterhaalde term en moeilijke levenswijze terug te brengen zonder enige goede reden of enig bewijs daarvoor, werpt een schaduw over het hele document. Historisch gezien hadden eunuchen een lage positie. Deze mannen werden doelbewust gecastreerd om hen minder bedreigend te maken in de maatschappij; meestal werkten ze als bedienden of slaven. Het grootste probleem met de beslissing van WPATH om eunuchen opnieuw in het lexicon op te nemen, is dat er geen bewijs voor is – het is duidelijk een beslissing van transactivisten in plaats van clinici. Een ander groot probleem met deze beslissing is dat de WPATH SOC8 verwijst naar ‘The Eunuch Archive’, een website met sadistische verhalen over kinderen.
• Onomkeerbare medicatie en chirurgie zijn toegestaan voor kinderen, ondanks
  • het beperkte aantal studies.
  • er weinig uitkomststudies zijn die jongeren volgen tot in de volwassenheid.
  • in geen enkele klinische studie er gerapporteerd werd over profielen van adolescenten die spijt hebben van hun oorspronkelijke beslissing.
  • er geen bewijs is dat deze beslissing ondersteunt.
• Kinderen kunnen direct overgaan op geslachtsbevestigende (cross-seks) hormonen – er wordt niet meer gevraagd om te beginnen met de onderdrukking van de puberteit. Hoewel puberteitsremmers schadelijk zijn, zijn geslachtsbevestigende hormonen veel schadelijker omdat zij het lichaam, het gezicht, de geslachtsorganen en de stem permanent kunnen veranderen. Er is geen bewijs voor deze radicale beslissing.
• Ondanks het bewijs dat borstbinding en het intrekken van de genitaliën aanzienlijk schadelijk zijn voor het lichaam, negeert WPATH deze gevaren en adviseert in plaats daarvan clinici om voorlichting hierover te geven om kinderen “comfort” te bieden.
• Er wordt geen rekening gehouden met ouderlijk gezag door artsen te adviseren om hormoonbehandelingen voor te schrijven aan kinderen zonder de ouderlijke steun. Hierdoor ontstaat een driehoeksverhouding, waarbij de ouder als de vervolger wordt beschouwd, het kind als het slachtoffer en de arts als de ogenschijnlijke redder. Dit is een ongezonde situatie en veroorzaakt onnodig leed in gezinnen in een toch al zo stressvolle tijd. Het advies van WPATH zal leiden tot vervreemding van ouders, aangezien zij clinici adviseren om ouders die als niet-ondersteunend worden beschouwd uit te dagen, omdat zij zich zorgen maken over vroegtijdige en agressieve medische procedures.
• WPATH vermeldt in haar glossarium een onjuiste definitie van detransitie. WPATH vermeldt: “Detransitie een term die soms wordt gebruikt om de retransitie van een individu naar het geassocieerde genderstereotypisch geslacht dat hen bij geboorte werd toegewezen te beschrijven”. Een meer accurate definitie van detransitie is: “Het proces waarbij iemands genderpresentatie wordt teruggebracht naar zijn of haar biologische geslacht, door te proberen een eerdere medische transitie ongedaan te maken of te stoppen”.
• Pablo Expósito-Campos wees erop dat WPATH zijn werk over detransitie “volledig verkeerd heeft geïnterpreteerd” en dat WPATH, ondanks de sterke toename van het aantal detransitioners, zeer vooringenomen is tegen detransitie als uitkomst”.
• Ondanks de sterke stijging van het aantal mensen dat de transitie staakt, biedt WPATH geen enkele inhoudelijke richtlijn of discussie over deze gemarginaliseerde groep wiens leven is verwoest door de genderbevestigende aanpak die WPATH aanbeveelt.
• In deze SOC8 wordt ideologische en eufemistische taal gebruikt, bijvoorbeeld door medische procedures te omschrijven als “genderbevestigende gezondheidszorg” en dubbele borstamputaties als “chirurgie voor vermannelijking van de borst”.
• In het document wordt geen melding gemaakt van kinderbescherming of veiligheidszorgen voor kinderen.
• Er wordt een boodschappenlijst van aanbevolen cosmetische ingrepen aangeboden, waaronder lichaamscontouren, stemchirurgie, haartransplantatie, kaakvergroting, liposuctie, wenkbrauwlift, lipverkorting, kuitimplantatie, mastectomie, hysterectomie, vaginoplastiek, falloplastiek.
• Een roekeloze benadering van geestelijke gezondheid blijkt duidelijk uit het advies dat niet alle psychische aandoeningen “kunnen of moeten worden opgelost” voorafgaand aan medicatie of een belangrijke operatie voor kinderen of volwassenen.

Ten slotte wijst het besluit van WPATH, om een hoofdstuk over ethiek uit de ontwerpversie van SOC8 te schrappen, erop dat zij een volledige activistische organisatie is geworden, die zich niet bekommert om een zorgvuldige en voorzichtige benadering van genderzorg en zich in plaats daarvan richt op het promoten van de genderideologie.

Origineel: Genspect – WPATH Explained

Nederlands>>