12 maart is Detrans-bewustzijnsdag.

12 maart 2023

Het aantal detransitioners – mensen met diepe spijt van hun geslachtsverandering – groeit sneller dan ooit, nu steeds meer jonge mensen beseffen dat ze ontoereikende en ongepaste gezondheidszorg hebben gekregen.

Genspect, die pleit voor een evidence-based benadering van genderongemak, en de huidige aanpak van genderbevestigende zorg in vraag stelt, organiseert een webinar voor Detransition Awareness Day. Detransitioners van over de hele wereld zullen hun eigen verhalen en ervaringen delen. Ze zullen zich uitspreken tot wat hun transitie heeft geleid, wat ze hebben geleerd over de gendergezondheidszorg en over wat volgens hen artsen, therapeuten en alle anderen moeten weten.

WEBINAR

Beyond Trans: De Webinar die doorging op 12 maart kan u HIER beluisteren.
Pakkende getuigenissen van detransitioners zijn te beluisteren.

Enkele feiten

• Sinds 2017 zien we een exponentiële toename van kinderen, adolescenten en jong volwassenen – in hoofdzaak meisjes – die zich aanmelden in een genderkliniek. Lisa Littman voerde een formeel onderzoek uit naar de plotse toename van jongeren met genderdysforie en kwam tot de conclusie dat er een duidelijke beïnvloeding is door sociale besmetting. Hierin speelt de sociale media een belangrijke rol, maar ook de beïnvloeding van activistische groepen en maatschappelijke stromingen.
• Genderdysforie gaat veelal (zoniet altijd) gepaard met een onderliggende problematiek (comorbiditeiten). Zoals bijvoorbeeld, non-conforme personen die proberen te ontsnappen aan de normatieve maatschappij van stereotypen in plaats van hun non-conformiteit te accepteren als deel uitmakend van hun eigen sekse. Een opvallend groot aantal van hen heeft een al dan niet gediagnostiseerde autisme-spectrum stoornis. Velen onder hen zijn homoseksueel en zien hun geaardheid als een bevestiging van een genderidentiteit. Sommigen hebben geleden onder pestgedrag, of werden seksueel misbruikt. M.a.w. factoren die aan de basis liggen van stress en emotionele pijn.
• Genderklinieken onderschrijven gender affirmatieve zorg, en baseren zich op de Standards Of Care van het WPATH*, waardoor er geen ernstig onderzoek gebeurt naar onderliggende oorzaken. Bovendien werd in België op 28 oktober vorig jaar het wetsontwerp voor het verbieden van conversiepraktijken goedgekeurd. Deze wet is vaag, waardoor psychotherapie voor genderdyforie kan worden beschouwd als een conversiepraktijk.
  
  * Het British Medical Journal publiceerde een uiterst belangrijke analyse van de stand van zaken op het gebied van pediatrische gendergeneeskunde, waarin werd geconcludeerd dat de praktijk van gendertransitie bij jongeren niet kan worden beschouwd als ‘evidence-based’ (op bewijs gebaseerd).
• In België kunnen kinderen met genderdysforie reeds vanaf het tweede tannerstadium van de puberteit beginnen met puberteitsremmers. Voor een meisje is dit tussen de 8 en de 13,5 jaar, voor jongens tussen 9 en 14,5 jaar. Puberteitsremmers worden vaak voorgesteld als een pauzeknop, maar internationaal is er een groeiende bezorgdheid dat deze niet omkeerbaar en ongevaarlijk zijn, maar juist sterk geassocieerd zijn met medische en mentale gezondheidsrisico’s. Risico op onomkeerbare onvruchtbaarheid, evenals onomkeerbare effecten op de botdichtheid en een verlaagd IQ.
• Ongeacht de medische bevindingen in recent onderzoek, is de behandeling met puberteitsremmers onethisch aangezien puberteitsremmers genderdysforie consolideren bij kinderen die er anders “uit zouden groeien”. Nagenoeg iedereen die start met puberteitsremmers, vervolgt de transaffirmatieve behandeling met hormonen van het andere geslacht.
• Zonder medische behandeling zal bij het merendeel (gemiddeld 85%) de genderdyforie spontaan verdwijnen in de late adolescentie of de vroege volwassenheid. Geen enkele methode of onderzoek kan voorspellen welke jongeren zullen persisteren en welke niet.
• Zelfmoord wordt vaak aangehaald als argument ter ondersteuning van de gender affirmatieve zorg. Dit is doelbewuste desinformatie – waarmee de emotie van ouders wordt bewerkt – en het verspreiden ervan is onverantwoord.
  
  Zelfmoord is bovendien uiterst zeldzaam. Uit een studie in het Verenigd Koninkrijk bleek dat het zelfmoordcijfer bij trans-geïdentificeerde jongeren tussen 2010 en 2020 0,03% bedroeg, niets dat in de buurt komt van het risico van 33,5% dat het Transgender Infopunt Gent vermeldt. In het decembernummer vorig jaar van de Gezinsbond, meldde het Transgender Infopunt het volgende: “Acht op de tien trans personen denkt aan zelfmoord, vier op de tien heeft ooit een poging ondernomen. Hallucinante cijfers”. Geen enkele studie tot nu toe heeft aangetoond dat een transitie het aantal ernstige zelfmoordpogingen vermindert, daarentegen vermeldde een grote Zweedse studie, dat de zelfmoordsterfte duidelijk was toegenomen onder volwassenen die geslachtsveranderingsbehandelingen hadden ondergaan.
• Het gebruik van de voorkeursnaam en voornaamwoorden van het ander geslacht is meer dan een louter administratieve ‘formaliteit’. Het is een bericht dat zegt dat dit het juiste pad voor jou is. Het NHS England merkte onlangs op dat sociale transitie “geen neutrale daad” is, maar eerder de dysforie bevestigt – van wat anders een voorbijgaande fase zou zijn – en deze jongeren zo op weg zet naar medicatie en operaties.
• Kunnen deze jongeren de chirurgische implicaties, de bijwerkingen en de risico’s van de behandelingen wel correct inschatten, die hen tot een levenslange patiënt maken? Zo is er door het gebruik van puberteitsremmers en geslachtsoverschrijdende hormonen een verhoogd risico op onvruchtbaarheid, seksuele disfunctie, wijziging van de hersenfunctie, hartaanvallen, beroertes, botbeschadiging, endocriene en immuunsysteemaandoeningen. Bovendien zijn de lange termijn effecten nog lang niet al gekend.
• Drie Europese landen, Zweden, Finland en Engeland hebben onafhankelijk van elkaar een systematische beoordeling uitgevoerd, en kwamen tot éénzelfde conclusie, dat de bestaande studies ter ondersteuning van hormonale interventies, zonder uitzondering van zeer lage kwaliteit zijn. Voor de gezondheidsautoriteiten in deze landen betekende dit, dat deze onderzoeken onbetrouwbaar zijn en de risico’s van ‘genderbevestigende zorg’ niet rechtvaardigen.

Verder informatie

Post Trans: Een project van en voor detransitioners

Reddit detrans: Social media platform voor detransitioners

Cry for Recognition: Ondersteuning ouders

Safe Schools Alliance UK: Bescherming van kinderen op scholen

SEGM: Society for Evidence based Gender Medicine